Waar gaat je boek over?

Verloren pelgrim gaat over Bruno Mena Solano, een Spaanse psychiatrisch hulpverlener die werkt voor de crisisdienst in Santiago de Compostela. Hij staat pelgrims bij die in geestelijke nood zijn geraakt, en helpt hen terug te keren naar hun thuisland.

Als er in een kerkje op de beroemde pelgrimsroute een Amerikaanse priester dood wordt aangetroffen, raakt Bruno betrokken bij het onderzoek. De verdachte die ze hebben opgepakt is de Nederlander Johan Ordelman. Hij leidt al meer dan twee jaar een zwervend bestaan op de camino: hij is een “dolende pelgrim”.

Bruno gaat met Johan in gesprek. Maar hoe meer hij over hem te weten komt, hoe lastiger hij het vindt om hem te plaatsen. Daarnaast heeft Bruno in zijn persoonlijke leven zelf ook het nodige te verstouwen.

Waarom koos je voor dit onderwerp/thema?

Ik heb zelf een aantal camino’s gelopen en vind de subcultuur die daar in de loop van de jaren is ontstaan enorm intrigerend. In Santiago raakte ik bevriend met een wetenschapper die me vertelde over het fenomeen “lost pilgrims”: mensen die de camino gaan lopen maar besluiten om niet meer terug naar huis te gaan, vaak omdat ze mentale problemen of PTSS hebben. In mijn hoofd ontstond meteen het verhaal: wat gebeurt er als iemand in zijn leven totaal is vastgelopen? En wat als een dolende pelgrim en een geestelijk hulpverlener elkaar ontmoeten?

Verhalen over de camino gaan vaak over de louterende werking van het pelgrimeren. Ik vond het leuk om daar een paar grimmige kanttekeningen bij te plaatsen…

Verliep het schrijfproces soepel en hoe lang heb je eraan gewerkt?

Ik heb in totaal zo’n kleine twee jaar gewerkt aan het boek. Het is voor mij altijd een uitdaging om het schrijfproces niet te forceren. Wat dat betreft is het net als het lopen van de camino: stap voor stap en iedere dag een stukje verder, dan kom je er uiteindelijk vanzelf.